تابلو زیبای گل های زنبق اثر ونسان ون گوگ

توضیحاتی درباره اثر

گل‌های زنبق از نقاشی‌ها و طرح‌های فراوان از گل زنبق است که توسط نقاش هلندی ونسان ون گوگ کشیده شده است. گل‌های زنبق در سال ۱۸۹۰ زمانی که ونسان ون گوگ در بیمارستان روانی سنت پل در سنت رمی د پراونس فرانسه زندگی می‌کرد یک سال قبل از مرگ کشیده شده است.

این نقاشی قبل از اولین حمله در بیمارستان روانی کشیده شده است. اثری از بحران عمیقی که در کارهای بعدیش مشاهده می‌شود وجود ندارد. او نام نقاشی را «برق نشانگر بیماری من» نامید، زیرا فکر می‌کرد با نقاشی مداوم می‌تواند از دیوانه شدن خودش جلوگیری کند. نقاشی همانند بسیاری از کارهایش و کارهای هم عصران وی تحت تأثیر چاپ‌های چوبی نقاش ژاپنی اوکی‌یوئه بود. شباهت‌ها شامل طرح‌های قوی، زاویه‌های غیرعادی، کلوزآپ‌های درشت و همچنین نریختن رنگ براساس طرح و مدل است.

او این نقاشی را مطالعه‌ای در نظر گرفت که مشخص می‌کرد چرا احتمالاً نقاشی شناخته شده و معروفی در آن مورد وجود ندارد.

گرچه برادر ون گوگ نظر بهتری نسبت به آن داشت و سریعاً پیشنهاد کرد که آن را همراه با «شب پرستاره برفراز رن» به نمایشگاه جامعه هنرمندان مستقل در سپتامبر ۱۸۸۹ بفرستند. به ونسان نوشت که نقاشی از دور چشم را می‌نوازد. گل‌های زنبق مطالعه‌ای زیبا پر از نسیم و زندگی است.

توضیحاتی درباره نقاش

وَنسان وَن گوگ یا فینسِنت ویلم فان خوخ زادهٔ ۳۰ مارس ۱۸۵۳ یک نقاش پسادریافتگر هلندی بود.

کار او شامل پرتره‌ها، خودنگاره‌ها، مناظر، طبیعت بی‌جان، سروها، مزارع گندم و گل‌های آفتاب‌گردان است.

او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دههٔ دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد.

او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد.

وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن

و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آب‌رنگ، طراحی و چاپ می‌شود.

ون گوگ در خانوادهای سطح متوسط  به دنیا آمد ولی جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری گذراند.

او بعد از تدریس در آیل‌ورث و رامس گیت انگلستان به لاهه، لندن و پاریس مسافرت کرد.

او در جوانی عمیقاً مذهبی بود و آرزو داشت کشیش شود.

از ۱۸۷۹ به عنوان مُبلغ مسیحی در میان کارگران زغال سنگ در بلژیک فعالیت کرد

و در آنجا شروع به کشیدن طرح‌هایی از مردم محلی نمود.

در ۱۸۸۵ سیب‌زمینی‌خورها را که به عنوان اولین کار مهم او شناخته می‌شود کشید.

در مارس ۱۸۸۶ به پاریس رفته و با دریافتگری فرانسوی آشنا شد.

بعدها به جنوب فرانسه رفته و تحت تأثیر نور آفتاب شدید آنجا قرار گرفت.

هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به‌سر می‌برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو، یعنی تاکستان سرخ را فروخت،

اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان قرن نوزدهم در جهان شناخته می‌شود.

ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها،

کافه های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود.

وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می‌برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی اومنجرشد.