بزرگ‌ترین نقاشی دیواری (گرافیتی) اروپا که به اندازه ۴ زمین فوتبال وسعت دارد، در پاریس رونمایی شد.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از یورونیوز، بزرگ‌ترین نقاشی دیواری(گرافیتی) اروپا اثری هنری از «الا و پیتر» است که روی بام یک ساختمان در جنوب غربی پاریس خلق شده است.
این نقاشی که در وسعتی به اندازه حدود ۲.۵ هکتار خلق شده است، رکورد قبلی که در اختیار خود «الا و پیتر» بود، برای بزرگ‌ترین نقاشی دیواری در اروپا شکست. این نقاشی تنها از بام ساختمان‌های بلند اطراف و یا از داخل هواپیما قابل مشاهده است.
این نقاشی عظیم دیواری پیرزنی را به تصویر کشیده که در حال نگریستن اندیشناک و محزون است و به جاده کمربندی تکیه داده است.
خلق این اثر ۱۰ روز به طول انجامیده و چند صد لیتر که بیشتر به صورت دستی پاشیده شده در آن بکار رفته است.
نقاشی دیواری پیرزن اندوهگین با همکاری موسسه «آرت اِن ویل» و «ویپاریس» کمپانی که این مکان را در اختیار این پروژه قرار داده و به عنوان بخشی از پروژه مدرن سازی شهر پاریس، خلق شده است.
متاسفانه این اثر هنری تقدیر عمری کوتاه برایش رقم خورده است، چراکه این ساختمان در سال ۲۰۲۲ تخریب خواهد شد.
نمایشگاه اختصاصی تابلوهای نقاشی برجسته «ونسان ون‌گوگ» و آثار هنری خلق شده با الهام از ماه این روزها مخاطبان بسیاری را به نمایشگاه‌های حال حاضر پاریس جذب کرده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از فرانس ۲۴، گالری «L’Atelier des Lumières» که همواره با استقبال قابل قبول بازدیدکنندگان مواجه می‌شود، این بار میزبان مهم‌ترین آثار هنری «ون‌گوگ» در نمایشگاهی با عنوان «ون‌گوگ: شب پرستاره» است. همچون دیگر نمایش‌های این نمایشگاه، تابلوهای نقاشی همزمان با پخش موسیقی، بر روی دیوارها و کف‌پوش‌ها نمایش داده می‌شوند. این نمایش که از بیست و دوم فوریه آغاز شده است تا بیست و دوم دسامبر به کار خود ادامه خواهد داد.
نمایشگاه «ماه»
با نزدیک شدن به پنجاهمین سالروز تاریخی اولین فرود انسان در کره‌ی ماه، نمایشگاهی با عنوان «ماه»، مجموعه‌ای از آثار خلق شده با الهام از ماه در سالن نمایشی «قصر بزرگ» به نمایش گذاشته شده‌اند.
آثار نمایشی این نمایشگاه شامل آثار خلق شده از سال ۱۶۰۹ تاکنون است. این نمایشگاه قصد دارد با کمک طراحی‌ها، نقاشی‌های نوگرا، تصاویر ثبت شده از مأموریت «آپولو ۱۱» میزبان بازدیدکنندگان در سفری به زمان و فضا باشد. این نمایشگاه از سوم آوریل آغاز به کار کرده و تا بیست و دوم جولای ادامه خواهد داشت.
یک طراح داخلی با استفاده از تکنولوژی سی جی آی، تابلوهای نقاشی «ون گوگ»، «واسیلی کاندینسکی»، «کنستانتین کورووین» و آثار هنرمندان مشهور دیگر را در دنیای واقعی و در یک خانه قرن بیستم بازسازی کرده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، این تابلوهای نقاشی به نحوه‌ی انتخاب رنگ و طراحی داخلی که در آن دوره از محبوب زیادی برخوردار بودند، اشاره دارد.
اتاق خواب اثر «ون گوگ»
تابلو نقاشی «اتاق خواب» «ون گوگ» در شهر «آرل» فرانسه که در سال ۱۸۸۸ خلق شد را می‌توان به عنوان سمبل صلح و آرامش در نظر گرفت.
سادگی لوازم خانه و استفاده از نگرش «وابی-سابی» (مفهوم زیبایی شناسی ژاپنی است که بر پایه پذیرش نقص‌ها بیان شده است)، بی درنگ حس آرامش و سادگی را به بیننده القا می‌کند.
«گرنت وود»
تابلو «نوری در کنج» که اثر سال ۱۹۲۵ «گرنت وود»، نقاش مشهور آمریکایی است، عناصر روستایی و زندگی آرام را به تصویر می‌کشد.
«واسیلی کاندینسکی»
تابلو نقاشی «اتاق غذا خوری» مربوط به دوره‌ای است که «کاندینسکی» هنرمند روس مشهور از خلق آثار فیگریتیو به هنر انتزاعی روی آورده بود. انتخاب رنگ‌های او برای این نقاشی بیشتر از آن که به واقعیت نزدیک باشد انتخاب‌های شخصی به شمار می‌رود.
«کنستانتین کورووین»
این تابلو نقاشی «کووورین» با وجود به تصویر کشیدن دیوارهای ساخته شده از الوار و سقف چوبی تصویریامپرسیونسیتی از یک آشپزخانه را به نمایش می‌گذارد.
«روی لیکتنستاین»
«لیکتنستاین» از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان پاپ‌آرت است که امضای او در اغلب آثارش استفاده از نقطه و خطوط موازی است. نقاشی‌های موجود در تابلو نقاشی اصلی نیز جزو آثار «لیکتنستاین» محسوب می‌شوند که این امر این اثر را به یک تابلو «نقاشی در نقاشی» تبدیل کرده است.
شاید برای خیلی از افراد مهم باشد که حداقل خلاصه ای از زندگینامه چهر ه های تاثیر گذار تاریخ را بدانند.
پابلو روییز پیکاسو، نقاش، شاعر و پیکرتراش سال 1881 در شهر مالاگای اسپانیا به‌دنیا آمد. پدرش نقاشی تحصیلکرده بود که پس از نقل مکان به بارسلونا، به‌عنوان استاد دانشگاهِ هنر فعالیتش را آغاز کرد. پیکاسو از 10 سالگی به نقاشی علاقه داشت و در 16 سالگی اولین نمایشگاهش را دایر کرد. کارهای او با توجه به روحیاتش به دوره‌های مختلفی تقسیم می‌شود؛ دورۀ آبی، دورۀ صورتی، دورۀآفریقایی، سبک کوبیسم و سبک سورئالیسم. گران‌ترین اثر پیکاسو «زنان الجزایر» نام دارد که در حراج کریستی نیویورک به قیمت 179 میلیون دلار به‌فروش رفت. از پابلو پیکاسو به عنوان پرکارترین نقاش تاریخ یاد می‌شود. در حالیکه دوستانش به او توصیه می‌کردند که در سن هفتادوهشت سالگی دست از کار بردارد اما او مخالفت می‌کرد. زن اطوکش، گرنیکا و نی‌زن برخی از آثار اوست. اخیراً در سال ۲۰۰۳ خویشاوندان پیکاسو موزۀ وقف‌شده‌ای را در زادگاه پیکاسو یعنی مالاگا به نام موسیو پیکاسو مالاگا راه انداختند. پیکاسو در 8 آوریل 1973 درگذشت.
در ادامه برخی از آثار این نقاش معروف را مشاهده می کنید:
یکی از نقوشی که در طول سالیان متمادی در انواع هنرهای تجسمی کشورهای اسلامی تکرار شده، نقش شکار و شکارگاه است و می توان آن را از پرتکرارترین نقوش هنرهای تجسمی دانست.
تصویرپردازی از صحنه های شکار سابقه ای دیرینه در عربستان پیش از اسلام، آسیای غربی ، ایران و مصر دارد. حکاکی های عربی از تیراندازها و طعمه آن ها، نقوش برجسته سنگی شکار پادشاهان آشوری از ارابه های شکار و دیوارنگاره های مصری که نشان دهنده مردان درحال شکار پرندگان است همگی به اهمیت واقعی و نمادین شکار اشاره دارند.
اما الگوی نخستین و بی واسطه ای برای این موضوع را – که بعدا همچون نشانه های شکار در اوایل دوره اسلامی در می آیند- باید در هنر ایران باستان جستجو کرد. در نقش برجسته ای روی طاق بستان ، مربوط به دوره ساسانیان، این موارد تصویر شده اند:
نقش برجسته طاق بستان، دوران ساسانی
شکار یک گراز نر بزرگ توسط شاه، احتمالا خسرو دوم (591-628م.)، تیراندازی از قایق و و تعقیب یک گوزن که شاه با همراهانش که از او بس کوچک ترند در یک دشت ظاهرا محصور، آن را دنبال کرده اند.
اما این تنها مورد صحنه شکار در دوره ساسانی نیست. انواع ظروف برجای مانده از عصر ساسانی، این نقش را بر خود حک کرده اند. تصویری که بعدهادر بشقاب های نقره صدر اسلام بازتولید می شود.
جزئیاتی از ابریق بلاکاس ، این سوار شکارچی تیری به سمت گرگ پرتاب کرده است. همچنین دو تیر در دست راستش دارد، بدنش را خم کرده تا به سمت گرگ که از پشت اسب خیز برداشته، تیر پرتاب کند. این نوع نقاشی یادآور تیراندازان پارتی باستان است.
نفوذ تصویرگری های ساسانی بعد از شروع دوره اسلامی همچنان برجا ماند؛ مثلا تا قرن نهم میلادی/ سوم هجری، تصاویر قوش بازان سوار بر اسب ، دیوارهای بناهای نیشابور در ایران را زینت بخشیده ، و یا شکار شیر روی دیوار تالار بارعام در سامرا نقاشی شده بود.
طی قرن های اولیه اسلام ، سوارکارانی که روی سفال ها نقش شده اند، بیش از این که شکارچی باشند، جنگجو بوده اند و عموما صحنه های وسیع از شکار وجود ندارند.
جزئیاتی از نگاره “کوزه زائر”، شکارچی با شنلی زردوزی شده و سری بدون کلاه و هاله مانند، روی زین بلند شده تا با کمان زنبوری خود به شیر تیر بیندازد. در پشت سر او یک درخت با شاخ و برگ های رنگارنگ و یک پرنده بزرگ آبی رنگ بزرگ که به سمت چپ پرواز می کند قرار گرفته اند. شکارچی دیگری که روی این کوزه کشیده شده کلاه فرنگی بر سر دارد.
با ظهور خلفای شیعه فاطمی در شمال افریقا و مصر از سال 297-567هـ.ق به عنوان یک رقیب، تصویر قوش بازان سوارکار روی سفال هایی با لعاب شفاف نمایان شد. در زمان سلطنت ایوبیان ، جانشینان فاطمیان و اتابکان موصل، نقش شکارچیان بر پشت اسبان جزء طرح های معمول تصاویر سلطنتی شد.
این نقش به ویژه در فلزکاری های مرصع ، شیشه های میناکاری شده و قاب های چوبی کنده کاری شده یافت می شد. این تصاویر گرچه گاه طرح هایی کلی هستند، اما پرداخت های نمایش شکارچیان در واقع نشانگر طیفی از روش ها و گونه های شکار هستند.
جزئیاتی از ابریق بلاکاس،یک تیرانداز زانوزده و یک اردک را نشانه گرفته است. دو اردک قبلا تیرخورده و بر زمین افتاده اند.
مثلا در بیشتر موارد برای شکار از تیر و کمان استفاده می شد، اما شکارچیان از نیزه و شمشیر نیز استفاده می کرده اند و در بعضی از تصاویر نیز پسربچه ها برای شکار پرندگان با نی، ریگ پرتاب می کنند.
درباریان و کسانی که می توانستند هزینه بالای نگهداری قوش ها را بپردازند با قوش به شکار می رفتند. این قوش ها بسته به گونه و اندازه شان می توانستند هم پرندگانی مانند درناها را که در اوج پرواز می کردند و هم پستانداران را شکار کنند.
طی قرن های اولیه اسلام ، سوارکارانی که روی سفال ها نقش شده اند، بیش از این که شکارچی باشند، جنگجو بوده اند و عموما صحنه های وسیع از شکار وجود ندارند.
صعلوک (سگ های تازی در بین اعراب و ایرانیان) – تنها سگ هایی که نگهداری شان در اسلام مجاز است- گوزن و گونه های شاخدار مشابه را تعقیب می کردند. تمامی این موارد با توجه به نقش های تجسم شده درظروف آن دوران مشخص می شود.
گران ترین و ارزشمند ترین حیوانی که در شکار استفاده می شد، چیتا بود. یک چیتای رام می توانست پشت اسب شکارچی بنشیند و برای تعقیب شکار فرستاده شود. چیتا طوری تربیت می شد که شکار را نمی خورد ، چون اگر از شکار می خورد، گوشت شکار حرام می شد. این مورد نیز در نقشها به وفور دیده می شود.
دو نمونه از صحنه های شکار در نگارگری ایرانی
در نگاره های نسخ خطی ایرانی صحنه های شکار فراوانی دیده می شود. این نگاره ها یا تصویر شکارچیان پهلوانی مانند بهرام گور یا رستم بود یا تک چهره شاهان و شاهزادگانی بودند که در صفحه اول تصویر می شدند و در واقع کسانی بودند که آن نسخ خطی را سفارش داده بودند و از شکار لذت می بردند و ترجیح می دادند در حالت شکار تصویر شوند.
این احتمال وجود دارد که طی قرن های سیزدهم تا پانزدهم میلادی/ هفتم تا نهم هجری، صحنه های شکارهای گروهی بزرگ بر دیوارهای قصرها و شکارگاه ها، نقاشی شده باشد. اما هیچ اثری از آن ها باقی نمانده است.
چنین تصاویری در قرن نهم هجری، در نقاشی کتاب ها ظاهر شدند، و برای اولین بار در سال 1430م/834ق. در شاهنامه ای که برای شاهزاده بایسنقر ، یکی از نوادگان تیمور، تولید شده بود و پس از آن در دهه 1460م/865ق دیده شد که در آن در یک صحنه دوصفحه ای، حاکم ترکمن قراقویونلو، اوزون حسن، تصویر شده بود که همراه درباریان از شیب تند دره پایین می آید و گونه های مختلفی از شکار را تعقیب می کند.
جزئیاتی از نگاره “کوزه زائر” ، سوریه، 762-741ق. مطلا و شیشه میناکاری/ بر بالای شیشه ، یک شکارچی سوارکار ، گرگی را با نیزه ای شکار می کند و خرگوشی در حال فرار است.
وجود چنین صفحاتی در اول کتاب ، که هیچ ربطی به داستان کتاب ندارد، این ایده را به ذهن می رساند که سفارش دهنده کتاب آرزو داشته که به این صورت دیده شود. قدرت و نیرومندی اوزون حسن شکارچی شاید بازتابی از مهارت او در میدان نبرد باشد – حتی اگر به صورت عملی چنین نباشد و این امر تنها در تئوری مصداق داشته باشد.
درحالی که در ایران صحنه هایی از شکارهای گسترده واقعی در قرن شانزده با تصاویر موجود ترکیب شد و نقش و نگارهایی با حالات واقعی را خلق کرد، نقاشان مغول به سوی بازتولید همه جزئیات شکارهایی که در خاطرات یا تاریخ امپراتوری هایشان ذکر شده بود حرکت کردند.
جزئیاتی از ابریق بلاکاس، چیتای دست آموز در حالی که بر پشت اسب نشسته سوار شکارچی را همراهی می نماید. تربیت و نگهداری چیتاها که از قدیم برای شکار به کار گرفته می شدند، هزینه بالایی داشت و صبر و حوصله فراوان می طلبید.درحالی که سگ شکارچی کوچک به دنبال اسب می دود و چیتا آماده است تا بر پشت گوزن در حال حرکت بپرد.
نقاشی هایی از اکبرنامه، نوعی شکار رَم دادن را نشان می دهد که در آن حصارها دور قلمروهای گسترده نصب شده اند تا کشتن شکاری را که روزهای متعددی ادامه می یافت مشخص کنند.
با این حال حتی در اواخر قرن هفدهم میلادی/ یازدهم هجری، در تجسم تاریخی حادثه ای که در طی آن جهانگیر یک شیر را که به یکی از ملازمین او حمله کرده بود، کشت ، از تصویرپردازی واقع نما پرهیز می شود و در عوض تصویری شمایل نگارانه ای ساخته می شود که در آن امپراتور بر سلطان حیوانات غلبه کرده بود؛ یعنی پیروی از نمادی که متعلق به هزاران سال پیش بود.
